Κάτι σαν σημείωμα της έκδοσης

Ποτέ μου δεν μπόρεσα να ανεχθώ τη μωρία και την υποταγή στη μετριοκρατία. Ποτέ δεν γούσταρα το συμβιβασμό και την πεπατημένη πορεία. Πάντα με έβγαζε εκτός εαυτού η αμορφωσιά και η συνειδητή επιλογή του ψεύδους.
Κι όμως! Αγαπητοί συνταξιδιώτες στον ωκεανό του κυβερνοχώρου βρέθηκα δίχως να το πολυκαταλάβω δέσμιος όλων αυτών που μισώ. Χρόνια τώρα ο αγώνας της επιβίωσης με έκανε να διαστρέφω τη πραγματικότητα, να γράφω και να μεταδίδω ανούσιες "πληροφορίες ". Να πιέζω τον εαυτό μου να πεί όλα εκείνα που ηχούν ευχάριστα στα αυτιά των λογής εξουσιών. Να γίνομαι γρανάζι της προπαγάνδας ενός συστήματος που στοχεύει στη διαιώνιση της βλακείας και του φόβου μεταξύ των ανθρώπων.
Η οργή και η αηδία δεν είχαν χώρο να σωρευτούν άλλο. Άνοιξα το παλιομπάουλο και έβγαλα από τη ναφθαλίνη τη κουκούλα και να 'μαι τώρα στο μετερίζι. Σαν τους ξαναμένους πιτσιρικάδες που σπάνε βιτρίνες και πυρπολούν τράπεζες. Σαν τους εξεγερμένους νέους που βλέπουν την επανάσταση τους να συκοφαντείται από συναδέλφους μου - ηρακλειδείς του συστήματος - και να προκαλεί τρόμο στους φιλήσυχους οικογενειάρχες.
Κουκουλοφόρος, λοιπόν, σε ένα κόσμο που επιβάλει τα ακάλυπτα πρόσωπα με εμφανή όμως τα χαρακτηριστικά της υποταγής. Κουκουλοφόρος απέναντι σε ένα σύστημα που φοβάται ότι το άγνωστο θα κάνει θρύψαλα τους παραμορφωτικούς καθρέπτες της άγνοιας. Κουκουλοφόρος σε μια κοινωνία που μεταχειρίζεται προσωπείο για κρύψει το αποκρουστικό της πρόσωπο.
"Το βέλος έφυγε απ' το τόξο! Η απόσταση είναι μακρυνή, πολύ μακρυνή! Απ' το στόχο κανένα νέο!"